Barwy gleb - 5 próbek gleb zatopionych w tworzywie

W przezroczystym bloku z tworzywa sztucznego zatopionych jest 5 naturalnych wysuszonych próbek gleb (w fiolkach). Pozwalają one zobaczyć jak różnej barwy mogą być gleby (np. te zaliczane do gleb czerwonych), od szarej, przez rdzawą, aż do cynamonowej barwy. Wyjaśniają też dlaczego barwa jest jedną z ważniejszych cech służących klasyfikacji i oceny gleb.

1 – gleba czerwona, przykład I

2 – czarnoziem (bogaty w związki wapnia)

3 – czerwonoziem o min. zaw. próchnicy, przykład II

4 – lateryt

5 – regosol

Blok opakowany w kieszeń bąbelkową i umieszczony w zamykanym tekturowym pudełku. Wymiary pomocy dydaktycznej: 14 x 6,5 x 1,8 cm.

Warto wiedzieć!

Barwa gleby jest ważnym wskaźnikiem jej właściwości oraz składu chemicznego. Wpływa na nią obecność minerałów, zawartość materii organicznej, warunki wodne i sposób drenażu. Poniżej przykładowe, podstawowe kolory gleb i ich znaczenie:

    Czarne i ciemnobrunatne gleby: Bogate w materię organiczną, takie jak próchnica. Są zazwyczaj bardzo żyzne, dobrze zatrzymują wodę i składniki odżywcze, co czyni je idealnymi do upraw.

    Czerwone i żółte gleby: Ich kolor pochodzi od tlenków żelaza (czerwony od hematytu, żółty od goethytu). Wskazują na dobre napowietrzenie i drenaż, ale często mają niską zawartość składników odżywczych.

    Szare, niebieskawe i zielonkawe gleby: Zazwyczaj są to gleby słabo przepuszczalne, z wysokim poziomem wód gruntowych. Szara barwa wskazuje na brak tlenu i obecność związków redukcyjnych, co może ograniczać wzrost roślin.

    Białe i jasne gleby: Mogą zawierać dużo krzemionki, wapnia lub gipsu. Często są to gleby wypłukane, ubogie w składniki odżywcze i organiczne.

Barwa gleby pozwala rolnikom i gleboznawcom ocenić jej właściwości fizyczne i chemiczne oraz przydatność do uprawy różnych roślin, a także wskazuje na procesy glebotwórcze zachodzące w danym środowisku.